Wszystkiego najlepszego Babciu

Wielki mam sentyment do starszych ludzi.

Nie wiem dlaczego.

Rozczulają mnie.

Ich powolny spokojny ostrożny krok,

Ich ubranie starannie dobrane, takie sprzed czterdziestu lat.

Płaszcz i okrycia głowy latem.

Ich pergaminowe dłonie i twarze,

I takie wyblakłe mądre oczy.

Myślę tak czasem o czym myślą.

Pewnie o tym jak wyglądał tu kiedyś mały sklepik po schodkach gdzie teraz pizzeria świeci neonem

Albo o tym, że im mama w życiu nie pozwoliłaby wyjść tak ubraną jak większość z nas teraz

Współczuje im, że żyją w czasach granicznie innych

Gdzie wartości zupełnie inne rzeczy mają

Gdzie czas szybciej biegnie dla wszystkich tylko nie dla nich

Oni nadal go mają i potrafią się odnaleźć

Rozczula mnie ich elegancja, kindersztuba i ogłada.

Rozczula szacunek z jakim trzymają różaniec i mijają kościół

Myślę, że tylko oni tak naprawdę wiedzą dużo

Wiedzą najważniejsze.

Bo co nam po hossach i otwartych granicach

Jeśli nie mamy czasu na to Co dla nich najpiękniejszym wspomnieniem jest

Rozczula mnie ich osoba czekająca w oknie za firanką

I spontaniczne rozmowy w autobusach z nieznajomą

Bo przecież oni zawsze nadal mają wspólne tematy

Uwielbiam starszych ludzi

Wszystkiego najlepszego Babciu…